داروهای روانپزشکی

داروهای ضد افسردگی

داروهای ضد افسردگی برای درمان افسردگی  استفاده می شود. آنها همچنین می توانند برای درمان تعدادی از شرایط دیگر استفاده شوند، از جمله:

• اختلال وسواس فکری جبری (OCD)
• اختلال اضطراب فراگیر (GAD)
• اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
• گاهی برای درمان افرادی که درد طولانی مدت (مزمن) دارند نیز استفاده می شود.

انواع مختلفی از داروهای ضد افسردگی وجود دارد. برخی از انواع کمتر از سایرین استفاده می شوند، اما ممکن است با مشورت پزشک برای شما مفید باشند. رایج ترین داروهای ضد افسردگی عبارتند از:

1. مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs): SSRI ها رایج ترین نوع داروهای ضد افسردگی هستند. آنها معمولاً بر سایر داروهای ضد افسردگی ترجیح داده می شوند، زیرا عوارض جانبی کمتری ایجاد می کنند.که به طور پیوسته میزان سروتونین را در مغز شما افزایش می دهند. سروتونین یک انتقال دهنده عصبی قدرتمند است که خلق و خو، حرکات روده، خواب، لخته شدن خون و موارد دیگر را تنظیم می کند.  فلوکستین احتمالاً شناخته شده ترین SSRI است. سایر SSRI ها عبارتند از سیتالوپرام، اسیتالوپرام (سیپرالکس)، پاروکستین  و سرترالین (آسنترا).

2. مهارکننده های انتخابی بازجذب نوراپی نفرین (SNRIs): که به تدریج میزان نوراپی نفرین را در مغز شما افزایش می دهند. نوراپی نفرین به شما احساس بیداری و هوشیاری می دهد. SNRI ها مشابه SSRI ها هستند. آنها طراحی شده بودند تا ضد افسردگی موثرتری از SSRI ها باشند. با این حال، شواهد مبنی بر اینکه SNRI ها در درمان افسردگی مؤثرتر هستند، نامشخص است. به نظر می رسد که برخی افراد به SSRI ها بهتر پاسخ می دهند، در حالی که برخی دیگر به SNRI ها بهتر پاسخ می دهند. نمونه هایی از SNRI ها عبارتند از دولوکستین (سیمبالتا) و ونلافاکسین.

3. نورآدرنرژیک و سروتونرژیک اختصاصی (NASSA): NaSSA ها انتقال عصبی آدرنرژیک و سروتونرژیک را در مغز که در تنظیم خلق و خوی دخیل هستند، افزایش می دهد. NASSA ممکن است برای برخی از افرادی که قادر به مصرف SSRI نیستند موثر باشد. عوارض جانبی NASSAها مشابه عوارض جانبی SSRI ها است، اما تصور می شود که مشکلات جنسی کمتری ایجاد می کنند. با این حال، ممکن است در ابتدا باعث خواب آلودگی بیشتری نیز شوند. معروف ترین انها میرتازاپین است.

4. داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای و چهار حلقه ای (TCAs): TCA ها نوع قدیمی تری از داروهای ضد افسردگی هستند. آنها دیگر معمولاً به عنوان اولین درمان برای افسردگی توصیه نمی شوند زیرا در صورت مصرف بیش از حد می توانند خطرناک تر باشند. آنها همچنین عوارض جانبی ناخوشایندتری نسبت به SSRI و SNRI ایجاد می کنند. گاهی اوقات برای افراد مبتلا به افسردگی شدید که به درمان های دیگر پاسخ نمی دهند استثنا قائل می شوند. TCA ها همچنین ممکن است برای سایر اختلالات مانند OCD و اختلال دوقطبی توصیه شوند. برخی از TCA ها مانند آمی تریپتیلین نیز می توانند برای درمان درد مزمن عصبی و نورتریپتیلین برای ترک سیگار استفاده شوند.

5. آنتاگونیست های سروتونین و مهارکننده های بازجذب (SARIs): SARI ها معمولاً اولین انتخاب داروی ضد افسردگی نیستند، اما اگر سایر داروهای ضد افسردگی مؤثر نبوده یا عوارض جانبی ایجاد کرده باشند، ممکن است تجویز شوند. SARI معروفی که تجویز می شود ترازودون است.

6. مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs): MAOIها مانند ترانیل سیپرومین، فنلزین و ایزوکاربوکسازید ممکن است اغلب زمانی که سایر داروها تاثیری نداشته باشند، تجویز شوند. به این دلیل که آنها می توانند عوارض جانبی جدی داشته باشند. استفاده از MAOI به دلیل تداخلات خطرناک (یا حتی کشنده) با غذاهای حاوی تیرامین – مانند پنیرهای خاص، ترشی ها و شراب ها – و برخی داروها از جمله داروهای ضد درد، ضد احتقان ها و برخی مکمل های گیاهی نیاز به یک رژیم غذایی سخت دارد.

7. مسدود کننده های بازجذب دوپامین: مانند بوپروپیون (ولبوترین)، یک مسدود کننده خفیف بازجذب دوپامین و نوراپی نفرین هستند. آنها برای افسردگی و اختلال عاطفی فصلی استفاده می شوند. از آنها برای ترک سیگار نیز استفاده می شود.